Die ene moeder die bijna altijd te laat is om haar kind op te halen.. Ligt het nou aan mij of is meester Thijs 1 minuut te vroeg gestopt met de les, want dan was ik wel op tijd geweest?! Jup, it’s me.. De vrouw van meester Thijs.

Bijna vanaf het begin van de judoschool ben ik er al bij, eerst zelf op de mat als verplichte vrijwilliger en matopvulling, ook als vrijwilliger tijdens evenementen en sinds 1 jaar als judomama, want onze kinderen komen natuurlijk niet onder de judolessen uit. En na een jaar oefenen lukt het me nog steeds niet om mijn kind op tijd op te halen haha (Thijs kijkt me een beetje boos aan nu).

Los daarvan heb ik de afgelopen 5,5 jaar JINDO als een malle zien groeien. Het is fantastisch om te zien dat er judoka’s zijn die er vanaf het begin al zijn en nu nog steeds op de mat staan. Dat is toewijding. En wat ben ik trots op alle ouders die de kinderen na school, tijdens etenstijd en op de vroege zaterdagmorgen klaarmaken zodat ze (op tijd) naar de judo kunnen. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat die momenten hollen en stilzitten zijn, of even boodschappen doen bij de supermarkt in de buurt want tijd moet toch nuttig besteed worden. En dan die ouders die tijdens een evenement helpen om bijvoorbeeld de oliebollen rond te brengen of te zorgen voor drinken en versnaperingen tijdens evenementen.

JINDO geeft altijd aan dat judo bij JINDO een sport is voor iedereen en dat het een familiegevoel moet geven. Die ervaar ik helemaal en ik hoop jullie ook.

Hoe ziet judo eruit in ons huishouden? Nou de nieuwsbrief wordt in de avonden geschreven, dagelijks is er wel een (judo)gevecht tussen de kinderen of met een van de ouders en Evie laat graag zien dat ze langer stil kan staan op één been als een flamingo.

De waarden van de judoweg proberen we ook toe te passen in het gezin. Je helpt elkaar als dit gevraagd wordt of als je ziet dat iemand hulp kan gebruiken, je gaat respectvol en netjes met elkaar om en als iets niet lukt, kijk dan hoe het wel lukt. Het is soms even doorademen en tot 10 tellen als ik na de judo graag wil eten, terwijl er nog een glas drinken over de vloer gegooid wordt of het eten met een vies gezicht wordt weggeschoven. Dan komt bij mij duidelijk naar voren dat het niet alleen de ontwikkeling van het kind is, maar ook die van een ouder.

Naast de ontwikkeling van de kinderen en de ouders, ben ik natuurlijk ook supertrots op Thijs die naast het werk op de ambulance met veel nachtdiensten en het zijn van een thuispapa, ook nog eens nieuwe dingen blijft introduceren in de judolessen en in de judogemeenschap en dan óók nog eens bezig is met zijn eigen dan ontwikkeling. Waar hij de tijd vandaan haalt om dan nog te kunnen gamen snap ik echt niet.

Tanja Holtermann

– Nieuwsbrief september 23)